πεντάπεδος

-ον, Α

αυτός που έχει μήκος πέντε ποδών, ο πεντάπους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πεντα-* + -πεδος (< πέζα* < *πεδjα, δωρ. τ. τής λ. πούς), πρβλ. οκτά-πεδος].